In de trein van 07.15 uur op 2e Kerstdag, onderweg naar mijn liefste. Zonder koffie want de koffietent was dicht dus ik mag drie uur vasten. Niks 24 uur maatschappij, er bestaat nog steeds zoiets als zondagsrust. Maar een bakkie had wel lekker geweest en ik moet nog drie uur…
Ik bevind mij in internationaal gezelschap, hoor allerlei talen om mij heen maar de kerstrust (en wellicht het vroege tijdstip) heeft de overhand. Het besef dat ik een wereldburger ben dringt weer eens goed tot mij door en geeft mij een goed gevoel. Dat gevoel had ik al een week want we hebben net de Leukste Week van het jaar achter ons, namelijk 3FM Serious Request.
Dag en nacht heb ik het proberen te volgen en ik genoot van het enthousiasme van de DJ’s én het publiek. De randdebielen die doorgaans mensen lastig vallen of in elkaar schoppen waren in geen velden of wegen te ontdekken en de mensen van de doorgaans zure opmerkingen: “Waarom wordt er geen geld opgehaald voor ons eigen volk(!)…die hebben het ook slecht….” kregen er geen vat op.
Een jong stelletje zit tegenover mij. Duidelijk verliefd en netjes gekleed voor het familiebezoek. Dat laatste verzin ik er maar even bij maar ik weet dat de kans behoorlijk groot is. Het is elk jaar weer een wederkerend …euh..probleem. Wat doen we met de Kerstdagen? Gaan we naar jouw ouders of naar de mijne? En bij wie op welke dag? En komt die dan ook? Want daar heb ik even geen zin in…
Deze Romeo en Julia hebben daar geen last van zo te zien. Ze luisteren naar muziek en delen de koptelefoonset. En zo nu en dan zie ik dat hun vingers elkaar even aanraken en stralen de ogen van het meisje. De jongen doet wat stoerder maar dat doen jongens nu eenmaal. Hij straalt in zijn hart.
Ruim een ton werd er opgehaald door een tijdje op een barkruk te zitten. Zuipen en blijven zitten maar het doel heiligt de middelen. Een jongetje van een jaar of 6 vroeg een plaat aan die niet op de request-lijst stond maar hij werd wel gedraaid omdat de overleden opa van het jongetje die plaat zo mooi vond. Bij de eerste klanken zag je zijn gezicht veranderen van serieus..eerder verdrietig misschien, naar een enorme glimlach. Daarna rende hij naar zijn vader die hem hartstochtelijk optilde en knuffelde…
Kippenvel.
Buiten de trein is het licht weer aan en kan ik zien waar ik rij. Lelystad ligt net achter mij en de trein heeft geen last van blad, omgevallen bomen, defecte overgangen of bevriezing. Dat is ook wel eens lekker, nu hopen dat de springers vandaag uitslapen… De jongen en het meisje staan op en lopen richting uitgang. De jongen kijkt nog even twee keer om naar de stoelen waar zij net zaten want er mag niets vergeten worden. Daar zijn wij goed in, die laatste check.
De drie DJ’s zijn nu ook aan 2e Kerstdag begonnen en ik vermoed dat ze op wolkjes lopen. Wat mij betreft krijgen ze een lintje want ze zetten je aan het denken. Ik heb heel veel respect voor ze en voor allen die zich ingespannen hebben om geld in te zamelen. Een hele diepe, diepe buiging.
En mocht er nog wat over zijn van het geld dan weet ik daar wel een bestemming voor:
Een koffieautomaat op het station van Den Haag CS!
