Mijn kluspraktijken zijn afgelopen weekend uitgebreid met het volbrengen van een klus waarvan ik niet wist dat ik het kon, namelijk het monteren van een nieuwe stortbak. Iets verven, een lamp ophangen, een Ikea kastje in elkaar zetten of iets zagen is voor mij geen probleem maar alle klussen die niet in deze groep thuis horen schuif ik liever van mij af. Maar helaas moest ik dit weekend met de billen bloot want de stortbak van de wc in de badkamer was naar zijn grootje.
Naar de stortbakkenhemel zeg maar.
Mijn lieve vriendin bleef wijselijk beneden en wist ook precies wat ze niet moest zeggen, namelijk of ik dit wel kon. Of dat ik de gebruiksaanwijzing wel goed zou lezen. En ik kreeg van haar eerst een lekker ontbijt want dat werkt beter. Heerlijk, zo’n verstandige vrouw, weer een reden om nog meer van haar te houden.
Even later lag ik op mijn knieën voor de pot en kreeg een deja vu: hoe vaak heb ik in het verleden niet over de pot gehangen, niet om te klussen maar om mijn maaginhoud te ledigen vanwege drankmisbruik. Dat was nog in mijn jeugdjaren hoor, als volwassene weet je je toch meer te beheersen en drink je met maten… Op de doos stonden vier tekeningen hoe de stortbak gemonteerd moest worden. Natuurlijk paste de oude bevestigingen niet en moest ik twee nieuwe gaten boren. Dat is allemaal commercieel uitgedacht. Want zo blijven wij nieuwe pluggen en boortjes kopen. En na een aantal decennia zit je muur vol met gaten en moet je opnieuw tegelen.
Al snel kwam ik erachter dat de tekeningen niet geheel klopten met de werkelijkheid. Want nergens zag ik staan dat er in de afvoerpijp gezaagd moest worden. Flauw. Want daardoor duurde de klus langer omdat ik dat niet direct door had. Dat technische weetje zit bij mij nogal weggestopt in mijn grijze massa. Of men gaat er gewoon van uit dat je dat je weet als klusser.
Alsof het bij je opvoeding hoort.
Uiteindelijk was de klus na twee krappe uurtjes met veel spannende zweet-momenten geklaard. Trots riep ik mijn geliefde erbij en onder veel ‘Aaaaaah’s en Ooooooh’s ‘ spoelde zij mijn angstplasjes weg.
En natuurlijk werd ik vervolgens gelauwerd en geprezen, bleef ze bij herhaling maar zeggen hoe goed ik wel niet was. Ook kreeg ik daarna een kuitmassage want mijn kuiten waren verkrampt geraakt door het op de knieën zitten voor de pot en toen wij s’middags op een verjaardagsfeestje zaten kregen alle feestgangers van mijn prestatie te horen. De aanwezige mannen, inmiddels jaloers op mijn staaltje kluswerk, benaderden mij voorzichtig omdat ze precies wilden weten hoe ik te werk was gegaan, waar ik de stortbak gekocht had (en voor hoeveel) en welk gereedschap er gebruikt is.
Mijn zondag kon niet meer stuk. Zelfs het keuzemoment van Boer Geert boeide mij niet meer en dat Ajax maar nipt won van Excelsior was ook ineens geen drama meer. Nee, zondag 8 maart 2015 zal op mijn tijdlijn als een hele bijzondere, mooie dag ingeschreven worden!
