Praten tegen de auto schijnt toch niet zo raar te zijn. Ondergetekende, altijd driftig pratend tegen mijn auto, dacht altijd hierdoor rijp te zijn voor een inrichting waardoor ik het niet kon delen met anderen. Voorkomen is beter dan genezen!
“Ja, lief autootje, jij gaat je best weer doen hè… Dan krijg je, als je goed je best doet, straks lekker verse olie en tank ik super benzine!” Gestoord zou je kunnen zeggen maar doordat de auto’s waar ik in reed nogal op leeftijd waren praatte ik met ze als een vorm van zelfbehoud. Gaan we het wel redden vandaag? Haal ik de eindstreep?
Zat het wel eens tegen dan? Of beter gezegd, heeft het ook wel eens niet geholpen? Ja, maar liefst drie keer in mijn auto-bezittende-leven stond ik stil en was het einde auto.
Gelukkig heb ik geen auto meer dus hoef ik ook er niet meer tegen te praten of een aai over het dashboard geven. De NS vervoerd mij nu met regelmaat en ja, ook dat blijft een gok. Maar ik ga niet tegen treinen praten hoor, nu laat ik alle ongemakken over mij heen komen en geniet of erger ik mij aan het gedrag van mijn mede passagiers. En daarnaast kan ik op mijn gemakje het nieuws lezen en in mij opnemen zonder op te hoeven letten bij het inhalen, invoegen of rijdt ik niet te snel.
Zo heeft grieperige Geert Wilders een nieuwe man in zijn gelederen. ‘Het’ heet Marjolein Faber en is lid van de Provinciale Staten in Gelderland. Het? Ik had nog nooit van haar/hem gehoord en na het zien van ‘de beelden’ heb ik menig slapeloze nacht achter de rug. Aan haar voorkomen denken tijdens het liefdesspel zal menig vroegtijdige zaadlozing direct kunnen stoppen! Ik kon werkelijk niets maar dan ook niets vrouwelijks aan haar ontdekken. Ze deed mij denken aan Nanny McPhee en dan dus vóór de gedaanteverwisseling naar een prachtige vrouw. Daarom bij deze een oproep aan alle stylisten van Nederland: Kom in opstand en doe er wat aan!
‘Het’ is hot omdat ze een beetje aan belangverstrengeling deed. Iets met een website bedrijfje waar zoonlief ook werkt. Nu is het altijd handig om een kruiwagen te hebben om aan werk te komen maar dan moet je niet zelf belangenverstrengelingen van anderen veroordelen. Dat heet meten met twee maten.
De bedenker van de koffiecups meet ook met twee maten. Hij is er welvarend door geworden maar heeft spijt van deze kleurige cupjes met inhoud omdat ze niet te recyclen zijn. Als je al die lege cupjes achter elkaar zou leggen dan kun je elf keer de Aarde rond. Kennelijk had hij daar van tevoren geen rekening mee gehouden. En hij vindt ze, komt hij nou mee, te duur. De hypocriet.
Hier zit ik dan, auto- en koffiecupjesloos in de trein. Met naast mij op het tafeltje een thermoskan van Douwe gevuld met koffie. Ik zet nog steeds gewoon koffie met een filter en doe daar gewoon koffiemelk in. Daar is niets van opgeklopt of opgeschuimd. Buiten is het zonnig en de lente ploegt zich voort.
De batterij van mijn laptopje is nog halfvol. “Ja, goed zo laptopje, wees maar zuinig op jezelf, dan treinen we de hele wereld rond!”
