Ojee! Twee kakkers van middelbare leeftijd in de trein van Den Haag naar Groningen. Inclusief de bekende aardappel- in- de- strot stem, zeg maar de Lullo’s van Jiskefet maar dan wat jaartjes ouder..en grijzer. Ik gokte dat ze in Leiden uitstapten maar de heren bleven zitten. Moet ik nog langer naar hun gewauwel luisteren. Ze hebben het over tv series en een van de kakkers kijkt veel. Heel veel. Hij had laatst effe een hele reeks van House of Cards gekeken. Met zijn kakvrouw waarschijnlijk of zijn kakvriendin, beide weten nog niet van elkaars bestaan en dat moet ook maar even zo blijven dus die informatie geef ik nu niet. Gis maar. Goed voor de fantasie.
Maar de serie was ‘meesterlijk’, ‘top serie’ en ‘fantastisch’. Tijdens het opnoemen van al die superlatieven dacht ik, achter in zijn keel tussen huig en tong, een stukje van een aardappel te zien. Het is dus echt waar…
Zijn medekakker stapte uit in Amsterdam-Zuid. Ik zag opluchting op zijn gezicht: Pfff…van die ouwehoer ben ik af! De ouwehoer resette zich even en begon daarna met andere treinreizigers te praten. En vooral met de dametjes die vlakbij zaten. Want ja, zijn kakvriendin begon de laatste tijd toch steeds meer negatieve aandacht op te eisen en het woord ‘kiezen’ was al een paar keer gevallen. “Wat nou kiezen!” moet hij gedacht hebben, “het leven is veuls te kort dus geniet er nou maar van!” “En als we samen zijn hebben we het toch goed? Kom je iets tekort?”
Nauwlettend hield ik ze in de gaten en voelde de inspiratie opkomen. Werden er al telefoonnummers uitgewisseld? Zag ik slinkse en steelse blikken die over en weer geworpen werden, op zoek naar een teken van verstandhouding, een teken van contact of een teken van herkenning? Of moet ik het gewoon geiligheid noemen? De kakker was aan het jagen, hij voelde aan zijn water (en wellicht ook aan zijn aardappel) dat er wat te jagen viel. En als mannen dat voelen dan worden ze een soort van charmant, gaan ze zich uitsloven en voelen ze zich weer even de trotse haan in een kippenhok.
Tot de vos binnenkomt en dat was in dit geval de conducteur die ons mededeelde dat station Duivendrecht bereikt was…
Als een zeepbel spatte mijn inspiratie uiteen. Waar moest ik nou over schrijven? Over de Algemene Beschouwingen? Over de rechtse, linkse en er tussenin politiek? Dat het allemaal niet eerlijk was en is? Over het feit dat ik de Algemene Beschouwingen persoonlijk wel leuk vind omdat ik naast het inhoudelijke wat er best wel te horen is, altijd het idee heb dat politici enkel tijdens deze dagen echt aan het werk zijn . De rest van het jaar zijn ze of onderweg, of op werk(!)bezoek of op reces. Nee, we worden al overladen met nieuws uit Den Haag, ik zal mijn fantasie maar eens aanspreken.
De kakker werd vast opgehaald door zijn kakvrouw die net bij haar kakvriendje geweest was. Hij wist dat natuurlijk niet en was ook blind voor de signalen die zij uitzond. Nee, dit ging al jaren zo en het enige signaal wat hij oppikte was het Netflix signaal. En dat zag zij ook, vrouwen hebben daar een soort sensor voor en daarom stapte ze uit de vicieuze cirkel. Ze zocht wat intimiteit, wat warmte omdat haar man afgelopen weekend geen tijd voor haar had vanwege een serie die hij binnen 48 uur bekijken wilde. Hij haalde het net niet, het ging om 52 afleveringen.
Haar kakvriendje een paar jaartjes jonger was deerde haar niet, zij voelde zich weer even de koningin van de slaapkamer. En van de woonkamer. En van het dressoir in de hal. En van de werkbank in de schuur.
Oja, en van de badkamer.
