Vanavond begint het EK en ik realiseer mij nog niets oranjes in of aan mijn huis te hebben. Ja, drie weken geleden nog wel. Toen ik het behang in mijn slaapkamer eraf haalde bleek er nog een laag onder te zitten…in de kleur oranje. Het kostte mij twee dagen om het eraf te krijgen. Twee dagen van vloeken en tieren omdat het zo vast zat en omdat ik tot twee keer toe in de emmer met sop ging staan waarmee ik de muren inzeepte om zo het behang los te weken.
Op 14 mei moest ik naar de Notaris en werd ik officieel eigenaar van een flat (en een nieuwe pen in the pocket!) . De volgende dag heb ik in één dag de oude keuken eruit gesloopt en voelde ik die avond spieren waarvan ik niet meer wist dat ik ze had…
Daarna kwam de worsteling met de slaapkamer. Wie o wie heeft ooit bedacht dat klussen leuk is? Maar goed, ik heb het doorstaan en de slaapkamer werd uiteindelijk een mooi onderkomen. Jammer blijft het feit dat je in zo’n vertrek meestal met je ogen dicht ligt…
De woonkamer ging makkelijker doordat ik, na een tip, een behang verwijderingsmiddeltje gekocht had. Dit spul spoot je dan op het oude behang met een plantenspuit en even later viel het er, bijna, vanzelf af. En je werd er stoned van (zonder wietpas)! Ik liep te tollen op mijn benen en de wereld zag er anders uit dan voorheen. Later las ik op de verpakking dat een mondkapje en goede ventilatie wel gewenst waren. Tja, ik ben een man en mannen lezen de gebruiksaanwijzing nooit….
Het ‘glasvezelen’ ging mij goed af en binnen no time kon ik de muren gaan sauzen. O nee, eerst het plafond natuurlijk. Opnieuw een uitdaging want waar de muur bovenin ophield en het plafond begon (hoe noem je dat plekje eigenlijk???) moest er natuurlijk heel nauwkeurig gewerkt worden. Ik werkte namelijk met twee kleuren, Taupe op de muren en gebroken wit op het plafond. Zonder ook maar iets af te plakken stortte ik mij op deze klus en het resultaat mag er zijn. Al zeg ik het zelf. Vaste hand. Komt vast door de whisky..
Met een vriend pakte ik de al aanwezige lambrisering aan: de zichtbare schroeven eruit, gaatjes uitboren en schroeven er weer in, afkitten, schuren, afnemen met St.Marc en als laatste de zijdeglans erop. Gebroken wit, ze hadden geen hele…(dit grapje heb ik tot vervelens toe aan iedereen toe die het maar horen wilde, verteld. Maar ja, ik was natuurlijk behoorlijk beneveld door het behangverwijderingsgoedje..)
Afgelopen zondag hebben we de laatste spullen zoals een garderobekast en een vitrinekast, overbracht naar de flat en aan het einde van de dag kon ik tevreden en dankbaar zijn voor het resultaat. Dankbaar? Ja, want 80 % van mijn huisraad heb ik mogen overnemen van wijlen Pater Paul van Winden uit Hulst. Uit eerbied heb ik een van zijn wandversieringen, het Laatste Avondmaal, boven de eettafel gehangen.
En daarom heb ik niks oranjes hangen. Misschien wel weer over twee jaar. Maar nu ga ik eerst genieten!
