Terwijl de (dode) vluchtelingen uit het redelijke rustige Middellandse zee water werden gevist, ontstond er een tsunami aan reacties op Facebook. Deelnemende reacties zou je verwachten maar dat was niet helemaal het geval….
Ik ga ze hier niet herhalen. Teveel eer voor deze lui. Maar dat het hier om zieke geesten gaat is een feit. Om je dood te schamen. Bij mij spookt de hele tijd de vraag door mijn hoofd: Waarom? Waarom gun je een ander mens de dood? Het zal wel weer met angst te maken hebben. Angst dat ze tekort komen. Het misgunnen van een beter leven voor een ander, ook al is de kans op een beter leven klein.
Wij leven in een gespreid bedje. Huisje, boompje en beestjes. Tegenwoordig valt het mij op dat de beestjes beter behandelt worden dan de mens. Dat omaatje om de hoek die langzaam sterft van eenzaamheid of die arme sloeber die door allerlei problemen op straat rond moet zwerven. Ondertussen halen we op elk moment van de dag water uit de kraan en winkelen we in winkels die uitpuilen van de overvloed. En als je honger hebt pak je gewoon iets te eten en als de auto teveel kilometers gemaakt heeft ruilen we hem gewoon in.
Zou dat de verklaring zijn? Doordat we alles hebben en kunnen gaan we ons vervelen en reageren we via tablet of gsm op de wereld. Als de prinses op de erwt. Vanaf de veilige bank torpederen we onze meninkjes, het liefst zo hard en zo gruwelijk mogelijk want anders wordt je niet gelezen. Die mensen op die boten stappen daar echt niet voor niets in. Die zoeken een beter leven.
Ruim 30 jaar terug liet ik mijn vertrouwde omgeving achter, Terschelling. Na 20 prachtige jeugdjaren besloot ik mijn heil te zoeken in het Westen. Waarom? Omdat ik op zoek ging naar huisje, boompje en beestje want er was niet voor iedereen werk op het eiland. Zo waren mijn ouders ooit naar Terschelling gegaan, ook op zoek naar voorgaande. Uitvliegen heet dat. Je familie achterlaten (maar niet uit het hart) en samen iets opbouwen. Om het beste uit je leven te halen.
Menselijkerwijs een heel normaal gegeven. Een recht. Een recht welke we hebben meegekregen van onze voorouders. Zo ook de mensen in Syrië, Somalië en Eritrea. Om maar een paar landen te noemen.
Maar nee, we horen liever dat onze cultuur de beste is en al het andere is niks, het is lucht en onder ons niveau. Ik prijs mij rijk ooit hier geboren te zijn. En ben mij verdomd bewust dat ik daar heel veel mazzel mee heb.
Respect voor de ander is mij ooit meegegeven maar dat kan ik niet meer opbrengen voor lieden die over lijken gaan. Nou kan ik ze heel makkelijk ook een bootreisje gunnen maar dat meen ik natuurlijk niet.
Maar een schop onder hun ontevreden kont zou mij wel veel genoegdoening geven!
