Ssssst…Zachtjes…Niemand mag het horen want dan breekt de pleuris uit! Je mag het best lezen hoor maar stop daarna dit schrijven door de dichtstbijzijnde shredder of wis je internetgeschiedenis. Of steek er desnoods je open haard ermee aan!
Want sinds ik weet dat de reisgids Lonely Planet het eiland Texel in de top 10 van reisbestemmingen heeft gezet loop ik op kousenvoeten en typ ik dit stukje met gehandschoende vingers. Fluisterend denk ik erover na in mijn hoofd en stop mijn vingers in mijn oren, neus en mond zodat er geen flarden met tekst op de verkeerde plekken terecht komen.
Texel, de eerste T van TVTAS (Texel, Vlieland, Terschelling, Ameland en Schiermonnikoog). Texel, het verlengstuk van Noord-Holland waar slechts een sloot (je) als scheiding fungeert tussen wal en eiland. Texel, waar de boot sneller aan de overkant is dan dat jij je warme chocolademelk met slagroom kan opdrinken.
Maar dit even terzijde. Ik wil Texel niet afkraken. En ook de mening van een reisgids niet. Ik kijk wel uit. Ze hebben gelijk. Het is een grandioze plek. De overtocht is geen aanslag op je portemonnee, zelfs niet als je de auto meeneemt. Ga er vooral naar toe! Maar de reden dat ik dit stukje fluisterend schrijf is omdat het wel erg dichtbij komt.
Dichtbij mijn eiland, Terschelling!
En dat willen we natuurlijk niet! Want dan komme ze allemaal! Ook die lui die nu naar Texel gaan. Want Terschelling is het mooiste eiland van de vijf eilanden. Daar kun je korte nachten maken in de vele uitgaansgelegenheden want stel je moet de volgende dag met de eerste boot mee dan kun je gemakkelijk even bijslapen. Twee uur lang want zolang duurt de bootreis. Daar passen heel wat warme chocolademelkjes in. Met slagroom. Of je leest dat nog te lezen boek of je speelt een spelletje Monopoly, de Terschellinger editie uiteraard want, wat Texel niet heeft, er is immers tijd genoeg! Eenmaal op het eiland tikt de tijd in hetzelfde rustige tempo door. Kuierend langs de vloedlijn van het breedste strand van Nederland verdwijnen achter je de voetsporen in het vochtige zand, net als de zorgen op je schouders..
Loslaten en mooi laten liggen, de zee neemt ze met elke golf beetje bij beetje over. Er is geen mooiere plek waar je dat kan doen.
En waar je ook loopt, fietst of wandelt overheersen de vogels. Die trekken zich nergens wat van aan. Je hoort ze overal om je heen, in alle soorten en maten; kwetterend en fluitend en naarmate je te dicht bij hun nest komt steeds luider en luider. En dan als toegift het gezang van een leeuwerik, die hoog boven je zijn gezang over je heen strooit. Gratis. Maar het is geen herrie. Het zijn de geluiden in de enorme stilte. Geluiden uit het verleden, die je als kind hoorde wanneer je met je vrienden en vriendinnen in de weilanden aan het spelen was. Liggend in het hoge gras, tussen de boterbloemen, paardenbloemen en ‘zuurstengels’, turend naar een strakblauwe lucht met zo nu en dan een spierwit wolkenpakket waarin je dan vormen zocht die ergens op leken.
Op Terschelling zijn die weilanden er nog steeds. Net zoals de blauwe luchten en die machtige wolkenpartijen. De jeugd zie ik niet meer in die weilanden. Te druk met andere dingen, moderniteiten die hen de hele wereld overbrengt maar waardoor ze blind raken voor de simpele dingen in het leven. Ze liggen niet meer in het gras maar op de bank, turend naar een schermpje waarmee ze de ene indruk na de andere verslinden. Bijvoorbeeld de informatie van de reisgids Lonely Planet. Alleen op de wereld. Zoekend naar tips waar je allemaal naar toe kan gaan en nu staat Texel in de top 10.
Ik sluit mijn ogen en maak een rondje Terschelling in mijn hoofd. Ik ruik de talrijke bloemen, het gemaaide gras, de zilte lucht en hoor achtereenvolgens de grutto, de koekoek, de kieviet, de kluut en de scholekster. En als finale de leeuwerik natuurlijk! Heel voorzichtig maak ik nu dit schrijfseltje af want we moeten ons bescheiden opstellen. Sssssst…zachtjes doen…
Psssst ….je hebt gelijk!
Mooi! A.V. 🙂
Laat ik nou de Texelse versie van Monopoly in de kast hebben staan. Die bestaat dus wel degelijk ;-)……
“Ssssssst….zachtjes…” en niet verder vertellen 🙂
Mooi geschreven A.
Als een echte eilander die te lang van huis is, het komt me allemaal heel bekend voor.
Ik heb het ook, alleen die gave van jou, om alles zo pakkend op te schrijven, heb ik niet.
Ik geniet er van, ga vooral door. ??