Een Midzomernachtdroom in Winterswijk

De kalk aan mijn schoenen en op de traptreden van het trappenhuis van mijn flat verraden dat het geen droom geweest is…

Of was het wel een droom….

Zodra de laatste fluit klonk in de Steen- en kalkgroeve van Winterwijk voor de medewerkers van Sibelco, om aan hun welverdiende vakantie te beginnen, werd dit woest geologische oord betreden door een groep creatievelingen die voor de zesde keer iets unieks op poten gingen zetten.

Een openlucht theater met alles erop en eraan: Een midzomernacht in Winterswijk….

Maanden lang hebben ruim 300 mensen hieraan gewerkt. Hun vrije tijd opgeofferd om ons te plezieren. Vrijwilligers die een pluim verdienen, vrijwilligers die hun Winterswijk op de kaart zetten! Want we hebben het hier over een theater voor vier dagen! En in die vier dagen mogen 12000 mensen er van genieten. Je moet dan wel dertig meter de diepte in, om getuige te zijn van deze groep geweldenaars die ons even uit ons dagelijks leven willen optillen. Om vervolgens, na ruim drie uur, ons weer zachtjes neer te zetten. Nog nét iets los van de grond, ontwakend uit een diepe slaap vol dromen. Even los van de realiteit, even weggetrokken uit het dagelijkse moeten en licht van hoofd en leden geworden door wat wij te zien en te horen kregen…

Een midzomernachtdroom in Winterswijk…

Ja, ooit was het een droom van William Shakespeare. Maar nu was de droom weer tot leven gewekt door eerder genoemde enthousiastelingen, enthousiastelingen die het verhaal zo mooi vonden dat ze het vertaalden naar 2016 en ons, simpele zielen der mensdom, er deelgenoot van te maken.

Natuurlijk had ik wel eens van Shakespeare gehoord. Er zijn of niet te zijn, dat is de kwestie. En op school heb ik ‘hem’ gelezen, The Merchant of Venice en dezelfde titel ook nog gezien in de Koninklijke Schouwburg te Den Haag, met onder andere Bram van der Vlugt. In eerste instantie vond ik het maar saai. Ouwe meuk van honderden jaren geleden en ze praten zo raar… Maar de deskundigheid van de leraar wist mij te raken en ik begon het een beetje te begrijpen. Het woordje ‘saai’ vervaagde en ik was trots op mijzelf, trots om ook voor dit soort ‘entertainment’ open te staan.

Een midzomernachtdroom in Winterswijk, met als hoogtepunt een allesomvattende bruiloft. Een droom over de liefde. Een droom waarin alles kan en mag, zelfs tovenarij. Gedragen op prachtige, uitgekiende muziek, belicht vanuit allerlei hoeken op de juiste momenten en doorspekt met scherpe, humorvolle zinnen die de geest masseerde en het lichaam deed ontspannen. Met mensen van vlees en bloed, met prachtige namen zoals Hertog Theseus en Hertogin Hippolyta, Philostrata en Egeus. Of Demitrius, Helena, Lisander en Hermia. Maar ook mevrouw Rutjes, Mutti Tutti, Botte Nick en Carla Kruk. We schrijven immers 2016 en het ging om een vrije bewerking van deze beroemde komedie.

Het werd nog dromeriger. We werden meegenomen naar het elfenrijk. Het Rijk van Zijne Koninklijke Hoogheid Koning Oberon, begeleidt door zijn stoere en stinkende motorbende ‘WoudBoys’ en zijn prachtige Koningin Titania. En haar volgelingen, ook weer met namen die tot de verbeelding spreken zoals Lazarus, Motje, Prada, Zaad, Spinrag, Viktor, Rolf, Coco, Chanel en Elfje 13. En onze favoriet: Puck!

Ik wilde niet meer wakker worden!

En dan de dansers en danseressen. Op onnavolgbare wijze wisten ze ons vanuit alle hoeken en gaten hun kunsten te laten zien. En het klopte: elke stap, elke pas, elke beweging kwam overeen met het verhaal. Ik herkende de donkerte die een nacht brengen kan en zoals je ze alleen in dromen beleven maar ook het licht van vrolijkheid, vreugde, euforie en …van de liefde!

Ontroerend zo mooi, om te janken zo mooi…

We keken naar een machtig schouwspel maar halverwege de avond brak het wolkendek en werden we getrakteerd op regen. Maar het deerde de spelers niet en wie zijn wij dan om te jammeren? Hun enthousiasme werkte als een poncho en het genieten ging gewoon verder.

Naast alle dans, de fantasierijke beelden en het verhaal was er natuurlijk ook de schitterende muziek en zang. Muziek en vertalingen onder bezielende leiding van Gerben Kruisselbrink en, zoals ik al zei, uitgekiend tot in de puntjes. Want het geheel was doorspekt met muzikale grappen en wederom hoorde ik weer hoe twee nummers tegen elkaar in gezongen werden, kunststukjes op zich als je het mij vraagt. Uiteraard ontbrak ‘Ein Sommernachtstraum’ van Mendelssohn niet maar we werden ook verder heen en weer geslingerd in de muziekgetijden, bijvoorbeeld van ‘With or without You’ van U2 tot aan ‘Als de dag van Toen’ van Reinhard Mey en van ‘Kiss’ van Tom Jones tot aan ‘Sweet dreams’ van de Eurythmics maakten deze droom intens, magisch, sfeervol en… romantisch. En wat werd er goed gezongen, zowel door de acteurs/actrices als door het Projectkoor! Het kippenvel op de armen tierde welig en de oren lieten zich gewillig strelen! De Steengroeve mag trots zijn op zoveel talenten!

Natuurlijk was er bij ons ook verwarring. Dromen zijn nu eenmaal verwarrend. En het verhaal leende zich daar ook uitermate goed voor. Maar om het zo nu en dan even te duiden (mooi woord blijft dat toch) verscheen de man met misschien wel de mooiste (spreek)stem van ons land in de Arena, Bram van der Vlugt. Ik realiseerde mij dat ik dus twee keer in mijn leven een stuk van Shakespeare gezien heb waarin twee keer deze ras- acteur zijn opwachting maakte.

Hij deed dat zoals we hem kennen: rustig, duidelijk, helder, imponerend en met veel humor. Wie is er niet mee groot geworden… Als een herder tussen zijn schapen praatte hij ons bij, volkomen in zijn element en wij hingen aan zijn lippen. En natuurlijk zorgde hij ervoor dat deze midzomernacht op alle fronten goed afliep en wij rustig uit onze diepe slaap konden ontwaken. ‘Alles komt goed, als je er maar in gelooft!’

We kregen gelukkig nog de gelegenheid na te praten met de regisseur van deze avond, Jasper Korving. Natuurlijk, we kenden hem al een aantal jaren en hij is goed, heel erg goed want hij let op elk detail, weet zijn mensen op een fantastische manier te motiveren én te inspireren en is de creativiteit zelf, met een grote C.

Wij kwamen ergens midden in deze midzomernacht thuis.

Moe. Gelukkig. Voldaan. Verliefd. De stille getuigen waren wat kalkresten op kleding en schoenen maar dat deerde niet. We kusten elkaar en proefden de avond, een midzomernacht zoals William Shakespeare het ooit bedoeld had…